Sorun var biliyorum?
Ama nerede?
Kim bilir?
Bulup ortaya çıkaracak halim yok.Hiç bir şeye gücüm yok aslında.İhtiyacım olan bir tek şey var sanırım.Onun da gerçekleşme ihtimali yok.
Boş ve hiç kimsenin gelme ihtimalinin olmadığı,içinde bir yatak,bir masa,sonsuz sayıda kitap,bir laptop,ve bir internet bağlantısı olan bir ev.Heee,bir de su ısıtıcısı,kahve,şeker ve sigara...Tabii,bu evin kalabalık bir metropolitanda olması da tercihim.
Yani bana ait bir dünya.Kendi dünyam.Yalnızlığım,acizliğim,çirkinliğim ve çocuksuluğumla,tümüyle benim olan bir dünya...
Yalanların ve yapmacıklıkların olmadığı,istediğim,dilediğim,gereken olamadığında tedirgin olmadığım ve en önemlisi yeterince düşünebildiğim hatta nasıl düşünmem gerektiğini hiç düşünmediğim bir dünyam olsun istiyorum.
Cennet istiyorum.
Dünya'da olmayacak şeyi istiyorum ve işte tam bu yüzden umutsuzum..
Çok şey istiyorum.
Izdıraplar bitsin istiyorum.
Savaşmak istemiyorum kendimi elde etmek için.
Çünkü savaş kötüdür ve savaşmaya başladığınızda her şeyi hakeden vahsi rakibinize ölümcül darbeler indirirken istemeyerek incittiğiniz masum kalpler hep olacaktır,dahası istemeyerek yapmanız "kırık kalpler"bıraktığınız gerçeğini değiştirmez ve bu hiçte iyi bir şey değildir.
Üstelik sonsuz irilikte bir dev ve karmaşık bir dünya ise düşmanınız...Ve o düşman en hafifinden sizi tüm içinizdekilerle birlikte ele geçirmişse..Nasıl davranacağınıza ,yaşayacağınıza,ne yiyip ne içeceğinize,ne giyeceğinize,saç stilinize,öğrenmeniz ve bilmeniz gereken her şeye o karar veriyorsa mesela...
Beyninizin içi bir hapishane ise...
Bu savaş büyük olacaktır.Kendinizi geri almanız kolay olmayacak...
Ve bu şavaşta siz istesenizde istemesenizde masumlarla karşılaşacak ve en iyi ihtimalle onları inciteceksiniz...
Sonuçta iki seçeneğiniz olacak.
Ya savaşarak kendinizi geri alacaksınız ve kendiniz için kırdığınız kalpleri umursamayacaksınız...Ya da aldırmayacaksınız...
Savaşacak mıyım,aldırmayacak mıyım?
Bilmiyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder