Ve Allah (C.C) buyurdu ki:

İMAN EDEREK SALİH AMEL İŞLEYENLERİN HATALARINI AND OLSUN Kİ ÖRTERİZ VE ONLARI YAPTIKLARI AMELLERDEN DAHA GÜZELİ İLE MÜKAFATLANDIRIRIZ. (Ankebut, 7)

GÜNÜN SÖZÜ

İNSANLARA MERHAMET ETMEYENE ALLAH (C.C)MERHAMET ETMEZ...
Hadis-i Şerif

DUR!BURADAN ÖTEDE RİSK VAR!!!

HOŞGELDİN...AMA BURADAN SONRASI SENİN İÇİN HOŞ OLMAYABİLİR...DİKKATLİ OL...
Ben bir miktar suydum,
Yatağımı arıyordum,
Bulacaktım ama;
İzin vermediler,
Kim mi?
Herkes...

30 Kasım 2010 Salı

HAYAT NE,ANNE?


   Sorunları çözecek bir sihirli deyneğim olsaydı keşke...Mucizevi güçlerim olsaydı...Çok basit şeyleri elde etmek için bu kadar mücadele etmek gerekmeseydi.Büyük denilen şeyler bu kadar küçük olmasaydı.

   O büyük adamları büyük yapan tek şey büyük olmak uğruna çektikleri acılardan başkası değil.

    Şu kalbimin orta yerinde küçücük bir acı,beni öldürmeye yetmeyecek kadar küçücük bir acıyı bile dindirecek gücüm yok oysa.

    Küçücük endişelerimle başedebilecek kadar bile gücüm yok.

    Üstüme hızla gelen gelecek beni bu kadar ürkütmese ,korkutmasaydı keşke.

    Biliyorum,ruhumun hastalıklarına bu dünya da bir şifa yok.

   Artık yaşama karşı direncim o kadar kırıldı ki.

   Kim anlar beni,ben kimseyi anlayamıyorum.

   Mutlu olmak mı?Bu bile büyük bir bencillik,yapamıyorum.

   Şiir gibi bir yaşam hayal etmiştim.En basitinden,en anlaşılırından bir şiir..Her dizesinde,her kelimesinde ,her harfinde duygu yüklü.Olmadı,olamadı,karşı duramadım,içime girdi bir şeyler,hayat Vanessa'nın kemanından dökülen notalar olamadı.Olamazmış,çocukmuşum ben,büyümek istememişim,ortalarda bir yerlerde kalakalmışım,bir başıma,çaresiz ve aciz.

    Ahmak insanlığın,ahmakça kurduğu iğrenç sistem tepemin ucunda işlemeyi sürdürüyorken ben,kaç kez bu düzeni izleyip, durup ne yapacağıma ağladım,kimseler bilmez.Başından geçen onca felaketlere rağmen ,her kurduğu düzen başına yıkılıp defalarca altında kalmasına rağmen insanca yaşamayı öğrenemeyen ahmak insanlığın , ahmakça düzenine eklemlenmek zorunluluğunun ne denli acı verici olduğunu hiç kimse bilemez.

    Erken yaşlarda zihnime düşen sorunun hala cevabını bulamamış olmak , açıklayamamak, öyleyse niye böyle, böyleyse öyle olamaz çırpınışlarıyla yaşamaya çalışmak...

   " Hayat nedir anne?"

    "Hayat acıdır oğlum.Hayatı acı yapan insanların kendisidir.Yaradan hayatı insanlar için bir nimet olarak vermiştir.Ama insanlar nankördür oğlum.Rabbine karşı nankördür ...Rabbine karşı nankör olandan kendin için bir şey bekleme.."

    "İnsanlar niye nankör anne?"

     "Hırsları,tutkuları,bencillikleri,şehvetleri yüzünden.."

     "Bunları onlara kim verdi anne?"

     "Allah verdi oğlum."

     "Peki ,bu kötü şeyleri Allah onlara niye verdi anne?"

      "Bunlar kötü şeyler değil oğlum.Ama insan bunları suistimal etti."

      "Nasıl yani anne?"

      "Nasıl izah edeyim, ımmmmm, düşün,bıçağı icat eden adam onu insanlar ekmeklerini doğrayabilsinler diye icat etmişti,ama insan bu icadı suistimal edip,onu insan öldürmek için kullandı."

     "O zaman hayat ne anne?"

     ":):):)...Bilmiyorum oğlum"

     O'nun bilmediğini kimse öğretemedi bana.Beni yetiştirenin bilmediğini...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder