Ve Allah (C.C) buyurdu ki:

İMAN EDEREK SALİH AMEL İŞLEYENLERİN HATALARINI AND OLSUN Kİ ÖRTERİZ VE ONLARI YAPTIKLARI AMELLERDEN DAHA GÜZELİ İLE MÜKAFATLANDIRIRIZ. (Ankebut, 7)

GÜNÜN SÖZÜ

İNSANLARA MERHAMET ETMEYENE ALLAH (C.C)MERHAMET ETMEZ...
Hadis-i Şerif

DUR!BURADAN ÖTEDE RİSK VAR!!!

HOŞGELDİN...AMA BURADAN SONRASI SENİN İÇİN HOŞ OLMAYABİLİR...DİKKATLİ OL...
Ben bir miktar suydum,
Yatağımı arıyordum,
Bulacaktım ama;
İzin vermediler,
Kim mi?
Herkes...

1 Aralık 2010 Çarşamba

UMUT



    Bu gece bir umuda ihtiyaç duyuyorum.Kırık dökük,kırpık,eksik bile olsa,razıyım.Küçük,minicik bir umuda ihtiyacım var bu gece sağ salim sabahın olabilmesi için.

    Yitirdiğim bir şey değil,aramıyorum,sadece ihtiyaç duyuyorum.

     Muhtaç olunan en hazin şey bazen bir umuttur.Nasıl olduğunun hiç bir önemi olmaksızın.Yarına ulaşacağın gerçeğinin basit bir açıklaması..Hepsi bu..Sadece bu.Ama yok.Hiç bir şeyin değişmeyeceğini,yarına yine aynı dünyada ,aynı düzende ulaşacağını bilmektir umutsuzluk.Bir gayesizlik sendromudur.İçinde bulunduğunuz geminin uğrayacağı limanların önemsizliğidir.Sevinçsizliktir.

    Yüzünüzde anlamsız bir donuklukla acı çekersiniz.Hayal dünyanızın işlevini yitirmesi halidir,depresyondur,ağır psikotik bozukluktur umutsuzluk ve tek nedeni vardır:Farkındalık.

     "Ne kadar az şey bilirsen o kadar , çok şey bilmediğinin farkında olmazsın" demiştim bir kez kendime."Ne kadar az farkında olursan o kadar rahatsız eder seni dünya " demiştim bir başka kez.Bir başka kez de "anlamaya çalıştıkça anlayacaksın,hiç olduğunu"...Ve ben bir umut ihtiyacına bu monologlar sayesinde geldiğimi anladım sonunda.Dilimin kemiği olsaydı keşke de söylemeseydim onları kendime.Yazık etmeseydim,kendime.

     "Cennette yaşamıyoruz " demişti küçükken annem. "Hayatı bu kadar toz pembe görme..." İyimser olmamı istemiyordu haliyle. Kötülüklere karşı beni hazırlama telaşındaydı hep.Yakın zamanlara kadar anlamlandıramadığım bu davranışları şimdi böyle,gecenin bu saatinde,penceremin ucundan uzanıp giden karanlığa bakarak umut dilenciliği yaptığımı düşününce anladığımı hissediyorum.Geçmişin parıltılı çehresi bu gün bunu niye yaptığımı açıklıyor bana.Dün hiç ihtiyaç duymadığım,ikram edilince geri çevirdiğim umut bu gün aradığım ama bulamadığım bir gereksinim oldu.Çok güçlüymüşüm demek ki önceleri.

    Bu gün umut arayışımın ardında yatan nedendir zayıflığım.Kır gezilerinde,seyahatlerde,metabolik hızın bedenimden taştığı günlerde ihtiyacım olmayan şey:UMUT.

    "Pandoranın kutusunda kalan son kötülük" derken Nietzche'nin ne demek istediğini anlayabiliyorum.Ama anlayabilmekten mutlu değilim.

      Bir umut istiyorum bu gece.Yarının niye var olacağını zihnime açıklayabilecek bir umut...

      Küçücük,minicik,kırpıkta olsa razıyım.

     Ama yok,sanırım o treni çoktan kaçırdım.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder