Niye kendime söz geçiremiyorum ki? Başkalarına verdiğim tavsiyeler niye kendimde bir işe yaramıyor ki?Ruhumu kontrol etmekte neden bu kadar zorlanıyorum?
Ağlamak isteyen ama bir türlü beceremeyen bir çift gözle aptal aptal dolaşıyorum ortalıklarda...
Sevmiyorum bu hallerimi...Kurtulamıyorum da ama... Ne yapmam lazım bilemiyorum...Sanki bütün yollar tıkandı...
Kime serzeniyorum? Kime kırgınım bu derece?
Dünyayla bu kadar alıp veremediğim nedir? Dünyayla derdim nedir?
Ah bu sorular,bir yanıt bulabilse içimde,içimde rahatlayacak ben de...Ama olamıyor maalesef...
Hayat bu demek istemiyorum artık? Birilerini ya da bir şeyleri suçlayarak yaşamaktan bıktım usandım... Her yaptığımın bir nedeni var ve hiç bir yaptığımı isteyerek yapmıyorum.Her yapmadığımın bir nedeni var ve hiç bir yapmadığımı istemeyerek yapmıyorum...
Çivilendim kaldım bir yerde.Sanki bir şey bekliyor gibiyim..Ama beklemediğimi biliyorum..Öylece beklemeyi sürdürüyorum.Aklıma yapacak hiç bir şey gelmiyor...
Bu ruhu nasıl ayağa kaldıracağım hiç bilmiyorum...
İhtiyacım olan bir parça huzur mu, bir dost mu, para mı, mal mı; ne? Neye ihtiyacım var?
Sevmiyorum bu hallerimi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder