Ve Allah (C.C) buyurdu ki:

İMAN EDEREK SALİH AMEL İŞLEYENLERİN HATALARINI AND OLSUN Kİ ÖRTERİZ VE ONLARI YAPTIKLARI AMELLERDEN DAHA GÜZELİ İLE MÜKAFATLANDIRIRIZ. (Ankebut, 7)

GÜNÜN SÖZÜ

İNSANLARA MERHAMET ETMEYENE ALLAH (C.C)MERHAMET ETMEZ...
Hadis-i Şerif

DUR!BURADAN ÖTEDE RİSK VAR!!!

HOŞGELDİN...AMA BURADAN SONRASI SENİN İÇİN HOŞ OLMAYABİLİR...DİKKATLİ OL...
Ben bir miktar suydum,
Yatağımı arıyordum,
Bulacaktım ama;
İzin vermediler,
Kim mi?
Herkes...

22 Ocak 2011 Cumartesi

KARMAŞA




     Zamanla daha iyi anlıyorum,hiç bir şeyin zamanla daha iyi anlaşılmadığını. İnsanın belli bir dönemden sonra içine kapanıp,çevresinden izole olma isteğinin ardında yatan nedeni daha iyi hissedebiliyorum,zamanla. İnsanız işte,insanız...Az anlaşılır ;hatta anlaşılmaz.

    Zaman bir halt olmadığımızı acımasız bir keskinlikle bize dem dem hatırlatırken bize düşen ;yaşlanmaya çalışmak ve bu arada hiç bilinçsiz, acılar biriktirmek. Zihnimize çarpıp geçen sözcükler bilincimizin derinliklerinde başı boş bir şekilde dolaşıp dururken yine de o karmaşanın içinde gündelik hayata devam edip ,hiç bir sorun yokmuş gibi davranmak insanlığımızın bence en anlaşılmaz yanlarından biri. Çevre psikopatlarla ve psikopatlıklarla dolup taşmışken yine de yarın uyanıp , halledilecek işlerimizi düşünebilmek ne acı, ne vahşi ve ne saçma bir durum. Bunca saçmalığın içinde bu tiyatrodan vazgeçememek...Ah, tanrım; ben bu şarkıyı bir yerlerden hatırlıyorum;ama çıkaramıyorum.

    Çocukluk bitti. Ergenlik bitti. Bu gün bitti. Ben bir türlü bitemedim. Tükenmek istiyorum ama artık.Eriyip gitmek istiyorum.Kaybolmak ve tekrar kaybolmak. Bu boşluğun bir şekilde dolması lazım değil mi? Belki de ihtiyacım olan birazcık huzur. Ne mümkün...Aklıma Afganistan geliveriyor. Filistin,Afrika, Yasemin Devrimi...Ve insanlığın kanayan tüm yaraları... İnsan olmam mı gerekiyor bunları içimde hissedebilmem için. Yoksa çıkmalı mıyım bir uçurumun tepesine, kendimi boşluğa bırakmalı mıyım? O zaman gideceğim yer cehennem olur ,değil mi? Korkuyorum o halde...Ama yaşamaya da korkuyorum...Ürkek bir çocuk gibi hissediyorum.Bu dünya insanı öyle hissettiriyor. Belki de , ben hastayımdır ya da aslında hastalık kaplamıştır...

    Karmakarışığım anlaşılan. Çözülmesi na mümkin bir karmaşa bu... Biliyorum ...Bir sihirli deynek yok...Her şeyin bir nedeni olmalı..Ve bazen nedenler bin yıl alabilir bir sonuç vermek için..İşte bundan hoşlanmıyorum. Bir günü bir yarım yıl potansiyelinde geçiremem ki ben...Buna gücüm yetmez ki...Dünya kimse tarafından kurtarılamaz. BEN 10 bir hayal ürünü...Bazı hikayelerde anlatılan kişi ve kurumlar keşke hayal ürünü olmasaydı...

   Sanırım gitsem iyi olacak...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder