Bu gün içim kanadı.Yüreğim avcuma geldi.Halen o anı hatırladığımda ruhuma bir şeylerin batırıldığını hissediyorum.Ve Arduşa'nın yüzüne bakamıyorum.Bu arada Arduşa benim şanssız muhabbet kuşumun adı.Şanssız;çünkü benim gibi bir arkadaşı var da o yüzden.
Arduşa zamanının çoğunu benimle geçirir.Aynı odayı paylaşırız onunla.Onun odadaki varlığı bana cesaret olur.Tıpkı hayatımda ki varlığının mutluluk olduğu gibi.Ne zaman bir yerlerde Arduşam aklıma gelse bir an içim özlemle dolar ve derhal onu görmek isterim.Ama ben...Ben onun için bir şanssızlığım.Çünkü bu gün öyle bir şey yaptım ki...Kendimi nasıl affedebileceğim bilemiyorum...Hem kendimi affetsem bile yüreğimde ki o acıyı nasıl dindireceğim hiç bilemiyorum..
Arduşamın canı yandı bu gün.Üstelik benim yüzümden.Onun canı yanarken benimde bütün yüreğim komple tutuştu.Başımdan aşağıya kaynar sular indirilmiş gibi hissettim.
Akşam...Saat dokuz suları...Dolabımın kapağını aniden kapatıverdim.Ve Arduşam...Evet Arduşamda kapağın üzerindeydi...Ve ayağı dolabın kapağına kısıldı...
Önce acı bir çığlık attı canımın içi...O çığlık bir kurşun gibi beynime çakıldığında ben donmuş kalmıştım.Çığlıktan sonra havalandı Arduşam.Sonra kitaplığımın üzerinde kondu.Sağ ayağının üzerine basamıyordu..Yüzünde acı dolu bir ifade vardı.Bu öyle bir hataydı ki...Benim bu hatayı düzeltmek için yapabileceğim hiç bir şey yoktu.Canım acı çekiyordu ve üstelik bu benim dikkatsizliğim yüzünden olmuştu.O kapağı nasıl o şekilde bir konrolsüzlükle kapayabildim ,halen anlayabilmiş değilim...
Canım Arduşam acı çekti bu gün...Üstelik benim yüzümden...
O acı çekti...Ben...Ben hiç bir şey yapamadım...Bilmeyerek oldu tabi...Ama ihmal bu...Kontrol etmeden neden kapatırsın ki sen o kahrolası kapıyı?Bu resmen ihmal...Bu ihmalimi yavrum ödedi...Ama ben bittim...Beynim acıyor inanır mısınız?
O anı hatırlayınca beynim dahada acıyor...
Gözlerinde ki ifadeyi unutamıyorum ,bir türlü aklımdan gitmiyor...
Arduşama ağlıyorum bu gün...Allahım bir daha bu acıyı ne bana ne Arduşama yaşatmasın...
Şimdi bi kaç saat oldu...Adımları düzeldi..Yüzünde ki ifade eskisi gibi olmaya başladı...İnşallah acısı dindi yavrucağımın...
yazılarınızın hemen hemen hepsini okudum,o kadar güzeller ki kendimi alamadım.içtenlikle söylenmiş duygular ve aşkla yazlmış sözler,hamuruna birde anlamlı sözleri katarsak,bu pasta tam olmuş diyorum...yüreğinize sağlık..kaleminizdeki yazının tükenmemesi dileğiyle..sevgilerimle
YanıtlaSilmerhaba asel...Bir süredir uğrayamıyordum blog siteme.Bu gün kısmet olabildi ancak...
YanıtlaSilYorumlarınız beni çok müteessir etti inanın...Ama duyduğum teessür mutluluktan ileri geliyor...
Her ne kadar sizin kadar duygularımı açığa çıkarmayı ve iz bırakmayı taşıyamasada satırlarım eşsiz değerlendirmen için sonsuz teşekkürler..
Hayat belli sürelerle gerçekleşen ve bitiş noktası, hiç bir zaman ,bitmeden görülemeyecek olan bir yolculuk...Bu yolculukta en güzel şey para,mal,silah,makam vs değil...Bu dünyada en güzel şey hiç tanımadığınız birinin dünyanıza girmesi ve sizi değerlendirmesi...Birbirimizle insanız...ve birbirimizle mutluyuz ;ki eğer mutluluk varsa bundan başka bir şey değildir...
tekrardan teşekkürler...