Ve Allah (C.C) buyurdu ki:

İMAN EDEREK SALİH AMEL İŞLEYENLERİN HATALARINI AND OLSUN Kİ ÖRTERİZ VE ONLARI YAPTIKLARI AMELLERDEN DAHA GÜZELİ İLE MÜKAFATLANDIRIRIZ. (Ankebut, 7)

GÜNÜN SÖZÜ

İNSANLARA MERHAMET ETMEYENE ALLAH (C.C)MERHAMET ETMEZ...
Hadis-i Şerif

DUR!BURADAN ÖTEDE RİSK VAR!!!

HOŞGELDİN...AMA BURADAN SONRASI SENİN İÇİN HOŞ OLMAYABİLİR...DİKKATLİ OL...
Ben bir miktar suydum,
Yatağımı arıyordum,
Bulacaktım ama;
İzin vermediler,
Kim mi?
Herkes...

15 Mayıs 2011 Pazar

AŞK !YAPMA NOLUR

 

    Hayatım boyunca hiç aldatılmadım,kandırılmadım,kazıklanmadım,kullanılmadım ben. Çevremde her zaman ama her zaman ,bana çok değer veren,beni seven ve bunu bana şu ya da bu şekilde hissettiren insanlar oldu.Ben de onları daima çok sevdim ve bunu onlardan hiç saklamadım.

    Duygusal ilişkilerim de oldu zaman zaman. Bir başka sevdiğim kadınlardı onlar ve onlarda beni bir başka seviyorlardı. Sayıları çok çok sınırlıdır,buna özen gösterdim. Yüreğimin dizginlerini elden bırakmadım hiç.Ayran gönüllülük hoş değildi ve iştah dolu titreyişleriyle ,çeşit çeşit çiçeklere konmaya öykünen kalbimi avucumda sımsıkı tutmam gerekiyordu. Çünkü onun mantığı yoktu. Önüne geleni sevmek istiyordu ve sanki varlık gayesi buydu. Sıkboğaz etmedim çok,ama açık konuşmak gerekirse her istediğini yapmasına da izin vermedim. Disiplin gerekiyordu yüreğime. Ben tepeden tırnağa sevgi olmak istiyordum.

     Her şey böyle daha iyi ve daha yolunda idi.Zaaflarım yok olmuştu. Kendimi de,bütün insanları da belli ölçülerde sevmeyi başarabiliyordum.Bundan inanılmaz zevk alıyordum.İnsan olduğum bilincini hiç bir an kaybetmiyordum.Dili ,dini,ırkı,konumu,kariyeri,yetenekleri nasıl olursa olsun bütün insanlara eşit mesafedeydim.Bu inanılmazdı.Mükemmel bir hayattı.Her şey alabildiğine yolundaydı.

    Ve ansızın,şimdi,bu sıralar biri hayatımın ortasına ,aklımın merkezine ve yüreğimin derinliklerine şok tesirli bir bomba gibi düşüverdi.

      Ondan kaçıp uzaklaşamıyorum. Onu diğerleri gibi saf ve yalın sevemiyorum. Ama onu seviyorum.

     Ve ben ne yapacağımı bilmiyorum. Bu büyüyü bozacağından korkuyorum. Ve ilk kez birini sevmekten bu denli korkuyorum.

      Bazı sevgilerin insanı alçalttığını söylüyor kitaplar,düşünürler ,bilge adamlar;onlara inanıyorum.

       Ve şimdi,birazdan kalkıp dışarıya çıkacağım ve onun yanına gideceğim.O ,melek gözleriyle etrafını süzerken bekliyor olacak beni. Yolda ,onun mekanına doğru ilerlerken mesajlar alacağım ondan;şimdi ,az önce,daha önce ve bir süredir sürekli olduğu gibi. Bu da çok muhteşem. Ama ben zaten mutluluğun nirvanasındaydım. O yokken de ben kesintisiz ve sürdürülebilir bir mutluluğun sahibiydim. Bana verebileceği birazcık bile daha mutluluk yok. Öyleyse amacım ne benim?Niye izin veriyorum beni gördüğünde elimi tutmasına ve o güzellik abidesi başını omzuma koymasına? Niye bu kadar süre bakıyorum o derin mavi gözlere.

      Bilmiyorum...

     Sadece korkuyorum...

     Yazarım bu konuyu yine...

8 yorum:

  1. İnsan aşık olmaktan korkar mı hiç? Varsın ki bu aşk seni yaksın kül etsin değmez mi?
    Bu dünyada 5 dk sonrasına garantin yokken ve onun gözlerine bakma fırsatı varken ne duruyorsun be arkadaşım. Kaybolsana...

    YanıtlaSil
  2. yüzde yüz haklısın nesli..bunu ben de anlayabilmiş değilim...ama çok uzun uğraşlar ve acılar sonunda mutlu bir dünya kurdum ,içimde kendime...ve o dünyanın içinde başka sevdiğim bir sürü insan var...sanki o ve ona hissettiklerim ve hissedeceklerim şu an ki güzel dünyama bir tehdit duygusu uyandırıyor...bu yüzden korkuyorum...

    YanıtlaSil
  3. Aşk ne güzel bir duygudur...bunu yakalayabilmek hele.Aşk-ı hiç hissetmemişinsanlarda var,sen onlardan olmadığın için çok şanslısın Nodiea..Cesaretindir hayat-ı güzel yapan...Sonunda acı çekeceksen de var yaşa aşk-ı derim.Acısı bile güzel..Belli bi zaman snra geçiyor izi kalıyorr...Korkma sakın aşk sevmez korkaklığı...

    YanıtlaSil
  4. Asel;aslında sorun geçmişte ki bazı istenmeyen tecrübeler ve aşkın insanın kimyasına hükmeden doğası...Bu öyle bir şey ki,sanıyorum bunu çoğu erkek ya da kadın bilir,beyninin içinde çok kısa bir süre içerisinde muhteşem bir dünya kurar sonra da gerçekleri o dünyaya uydurmaya çalışırsın ama hedefleri tutturamama riskin var.Eğer yarattığın bu dünya yıkılmak zorunda kalırsa ,yarattığın eski dünyayı da bulamazsan...Şu an o kadar mutluyum ve çevremde ki tüm insanlar o kadar benden memnun ki...Bunu onların gözlerinde görebiliyorum..ve sanki o ,eşsiz mavi gözleriyle bu dünyayı tuzla buz edecek...Korkuyorum asel çünkü O kalbime olağanüstü derecede yakınken dünyama ve insanlarıma o kadar uzak...Kalbime yakın olan çevreme uzak...bu çok garip bir paradoks..

    YanıtlaSil
  5. ???????????????

    Ölü bir blog daha

    YanıtlaSil